Categories
dutch thriller

De gulden naald

“Oh, dokter”, zei mevrouw Berens, doktersassistente te Vianen, “uw moeder heeft vanmorgen u nog geprobeerd te bereiken tijdens uw afwezigheid. Het was niet dringend en ze zou nog terugbellen. Alstublieft, hier is uw koffie”. Terwijl dokter Den Biggelaer geniet van het kopje koffie voordat haar spreekuur begint, wordt er gebeld door de Gulden Naald, één van de grootste ziektekostenverzekeraars met het hoofdkantoor in Zwolle.

Ze snelt naar haar beeldscherm en neemt op. Direkt verschijnt er een nieuw venster op het beeldscherm waarop een vriendelijk ogende jongeman haar te woord staat. “Goedemorgen dokter Den Biggelaer, mijn naam is Daan Bogaards van de Gulden Naald en ik bel u omdat ik wat vragen heb over een patiënt van u, de heer Nieuwkamer. Wij hebben namelijk wat twijfels over de ernst van de zaak en daar hangt vanaf of hij wel of niet geopereerd wordt.”

“Twijfelt u daaraan?” zegt ze, “Nu, ik kan u ervan overtuigen dat de operatie wel degelijk nodig is! De heer Nieuwkamer is zeer ongelukkig terecht gekomen tijdens zijn val in de vakantie. Ik kan u een foto tonen die zijn vrouw heeft genomen direkt na de val, een ogenblik alstublieft.” Ze opent een nieuw venster die toegang biedt tot haar patiëntgegevens en binnen enkele seconden heeft ze zowel de gegevens van de heer Nieuwkamer als van de Gulden Naald beschikbaar op haar scherm. Ze opent de bijlagen van de patiënt en al snel prijkt de foto op haar scherm. Ze pakt de foto op en laat een kopie vallen op het gemeenschappelijke venster van haar en Bogaards.

“Ziet u wel,” zegt ze, “hij is heel slecht terecht gekomen en u kunt zien dat met name hier en hier ernstige komplikaties kunnen optreden.” En bij dit laatste omcirkelt ze twee plekken op de foto om aan te geven waar het pijn doet. “Ja, ik zie het.” zegt Boogaards, “Maar dit is voor ons onvoldoende reden om een operatie te vergoeden. Ons inziens kan dit ook herstellen door langdurige rust.” “Dat bent ik helemaal niet met u eens!”, zegt ze. “Als u ermee instemt, wil ik graag een specialist raadplegen bij het AMC. Hij kan u duidelijk maken waarom de operatie noodzakelijk is voor een goed herstel van de heer Nieuwkamer.”

“Ja dat is goed.”, zegt Bogaards. “Goed.” zegt ze terwijl de ze benodigde gegevens opzoekt en verbinding probeert te leggen, “Ik zal hem proberen te bereiken. Het is dokter Douma en hij is specialist op het gebied neurochirurgie.” Terwijl ze dit zegt komt de verbinding tot stand, en een nieuw venster met Douma verschijnt op het scherm van Den Biggelaer en Bogaards. Ook het gemeenschappelijke venster met de foto en de aantekeningen wordt nu gedeeld door alle drie.

“Goedemorgen dokter Den Biggelaer, wat kan ik voor u doen?” zegt Douma. Na de uitwisseling van de benodigde formaliteiten en informatie zegt Douma: “Ha! Jazeker, dit is een kritisch geval. Ik heb vaker van dergelijke ongelukkige valpartijen moeten behandelen. Het is van essentieel belang dat deze patiënt geopereerd wordt. Kijk, u kunt dat zien aan de hand van een tweetal Röntgenfoto’s van een vergelijkbaar geval.” zegt Douma terwijl hij de foto’s in het gemeenschappelijke venster plaatst. “Als er niet geopereerd, maar alleen rust gehouden wordt, dan blijven deze plekken beschadigd. Hierdoor is de kans op toekomstig letsel twee of drie keer zo groot. De kosten voor herstel bij een toekomstig letsel zijn echter vijf tot zes maal hoger dan bij operatie nu. Als u een ogenblik geduld heeft zoek ik er even wat gegevens bij die een beeld geven van de kosten van een dergelijke operatie. Dokter Den Biggelaer, kunt u me even voorzien van de gegevens van uw analyse? Dan kan ik dat gebruiken om wat sneller te zoeken in het archief.” Den Biggelaer pakt de relevante gegevens op en laat een kopie vallen in een speciaal daarvoor gemaakte plek op het gemeenschappelijk venster. Vervolgens pakt Douma deze gegevens weer op een gebruikt ze als zoekcriteria bij de speurtocht naar kostgegevens die beschikbaar zijn en betrekking hebben op de symptomen die passen bij Nieuwkamer’s letsel.

“Zo.”, zegt Douma, juist nog een slok koffie wegwerkend, “Hier heb ik ze. Ik zal ze u tonen. Hier. U kunt zien dat de kosten zelfs meer dan zes keer zo hoog kunnen oplopen als er niet direkt wordt ingegrepen. Hoe langer u wacht, des te meer het gaat kosten.” “Ja, maar…” zegt Bogaards, maar hij krijgt de kans niet om meer te zeggen want Douma onderbreekt hem: “Luister eens, mijnheer Bogaards, ik weet dat de Gulden Naald op de kleintjes let, maar in dit geval kunt u er niet omheen om deze patiënt te opereren. Hoe u het ook wendt of keert!” “Jazeker.”, zegt Den Biggelaer, “Dit lijkt me toch overtuigend genoeg, niet waar? Ik wil eigenlijk tevens voorstellen dat de heer Nieuwkamer door het AMC verder in behandeling wordt genomen. Gaat u daarmee akkoord meneer Bogaards?” Het gezicht van Bogaards toont enige ontreddering, en hij kan niets anders doen dan te antwoorden met een enigzins zure ja-knik.

“Mooi, dat is afgesproken. Ik ben blij dat het zo verlopen is en ik zal de heer Nieuwkamer direkt op de hoogte stellen. Bent u zo voldoende geholpen meneer Bogaards?” “Jazeker.”, zegt Bogaards, “Dank u wel voor uw tijd. En ook u, dokter Douma, hartelijk dank voor uw tijd en inzet om opheldering te geven. Ik zal de zaak in orde brengen zodat de heer Nieuwkamer zo spoedig mogelijk aan zijn revalidatie kan beginnen. Nogmaals dank en graag tot ziens.” En Bogaards verbreekt de verbinding.

Terwijl Den Biggelaer en Douma afscheid nemen, komt mevrouw Berens binnen met een vers kopje koffie. “Alstublieft, een lekker vers kopje koffie. De wachtkamer zit goed vol, daar bent u de hele morgen wel mee bezig schat ik. Moet u eens luisteren, gisteren heb ik toch iets meegemaakt, er zat…” Maar ze wordt abrupt onderbroken doordat Den Biggelaer’s moeder belt. “Dag mams, hoe is het met je?” “Hallo schat! Goed, goed! Ik bel je even om je gedag te zeggen. Zoals je weet gaan we morgen op vakantie. Oh, het is toch zo mooi daar. Kijk, ik zal je een stukje video laten zien dat we van het reisburo hebben ontvangen. Wacht even…”

Een paar tellen later geniet ook haar dochter van de prachtige beelden van een ver en zonnig land. “Ja mams, dat ziet er inderdaad erg aantrekkelijk uit. Ik wens jullie een heel goede reis heen en terug en ontzettend veel plezier tijdens jullie verblijf daar. Trouwens, waarom bel je me eigenlijk tijdens mijn werk? Je zou morgenvroeg toch even bellen?” “Ja, dat is waar. Maar ik kreeg een bericht van de gemeente dat ze gedurende die tijd onderhoud plegen aan het ISDN-net en dat dat mogelijk zo nu en dan storing kan geven, en ik wilde je per sé even gedag zeggen.” “Ie-ès-dé-èn-net? Wat is dat?” vraagt haar dochter. “Nou zeg, dat zul jij niet weten, met jouw opleiding. Nou dàààg, tot over drie weken!”

By Martien van Steenbergen

Martien is a Visioneer and touched by software.
people | software | happiness™