Ondertitel (in inhoudsopgave): Wat hebben een hoge bandbreedte, verhoogde concurrentie, meer omzet, telewerken en ISDN met elkaar te maken? De praktijk laat zien hoe u op basis van standaard hard- en software van Sun tegemoet kunt komen aan deze eisen. Iets wat met gewone PC’s níet zondermeer kan.
“Interessante kaart”, zegt Frans Zoetbrood, technisch directeur bij Neckerkamp, een van de grootste Nederlandse postorderbedrijven, “Wat ga jij eten?” “Ik weet het nog niet.” zegt Bram van den Heuvel, commercieel directeur bij het zelfde bedrijf. “De Chateau Briand lijkt me wel wat, maar eigenlijk interesseert het me niet zo erg. We moeten wat doen aan onze omzet. Ik voel de hete adem van onze concurrenten steeds heter worden in onze nek.” en afwezig tuurt hij in de kaart. “Onze personeelskosten rijzen de pan uit en we hebben te veel kleine orders. Ik wil dat er meer artikelen per bestelling worden gekocht.” “Hmpf” mompelt Zoetbrood en steekt een begrijpend vingertje in de lucht, wil wat gaan zeggen maar besluit niet met een mond vol stokbrood van wal te steken. “En dan dat geklungel met die catalogi bij die televerkopers.” begint Van den Heuvel weer. “Continue vallen ze op de grond of scheurt het papier en het is moeilijk bladeren.” Wederom gaat de begrijpende vinger bij Zoetbrood omhoog en wil hij z’n ei kwijt, maar een venijnig kruimeltje stokbrood schiet hem in het verkeerde keelgat en al proestend en hoestend begraaft hij zijn hoofd in het servet. “Om nog maar niet te spreken van die opleidingskosten. Verdorie! Zes maanden opleiding en zes maanden in de verkoop. Dan zijn ze weer verdwenen omdat ze het niet zo boeiend vinden.”
Enigzins hersteld en nog met een rood hoofd en tranende ogen steekt Zoetbrood voor de derde maal zijn vinger in de lucht en zegt: “Nou Bram, je slaat de spijker op zijn kop. Luister eens, eind vorig jaar woonde ik een produktaankondiging van Sun Microsystems bij, een leverancier van Unix hard- en software. Ze toonden toen een demonstratie die precies jouw problemen oplost.” “Oh? Vertel eens.” zegt Van den Heuvel, “Eh, ja. Doet u maar Chateau Briand voor twee personen met een goede wijn.” en Zoetbrood schetst zijn verhaal.
“Met Marjolein Veltrop. Televerkoop Neckerkamp. Goedenmiddag meneer Timmerman, hoe kan ik u van dienst zijn?” Enigzins verbaasd over het feit dat ze zijn naam al weten zegt de heer Timmerman: “Ik wil graag iets bestellen.” Ondertussen zijn op Marjolein’s scherm de gegevens verschenen over eerder gedane bestellingen van de heer Timmerman en staan onder in het scherm verkleinde afbeeldingen van de laatste vier catalogi. “Dat kan.” zegt Marjolein. “Kunt u mij vertellen uit welke catalogus u iets wilt bestellen?” “Ja, die geelachtige, met die baal hooi voorop.” “Oh, ja, onze herfstcatalogus uit 1992.”, zegt ze terwijl ze op de desbetreffende catalogus op haar scherm klikt waardoor de catalogus op ware grootte op haar scherm verschijnt. “En op welke bladzijde staat het artikel?” “Ehhm, op bladzijde 66.” Marjolein geeft het paginanummer in en springt zodoende rechtstreeks naar de juiste bladzijde die een aantal overhemden laat zien. “En wat wilt u vandaag bestellen?” “Het gestreepte overhemd dat linksbovenaan staat.” Marjolein klikt het overhemd aan en een menu van gekleurde stoffen verschijnt. “En welke kleur wilt u hebben?” vraagt ze. “Geef me de groene maar.” zegt Timmerman. “Dat is goed.” zegt Marjolein, “Wat wilt u nog meer bestellen meneer Timmerman?” Na de keuze van het overhemd en de gewenste kleur verschijnt er een orderregel op het bestelformulier, en tevens wordt er een kleine hoed met een paar handschoenen bij afgebeeld. “Nee, verder niets meer. Dank u wel.”
“Ja, de soep was uitstekend. Kunt u nog wat wijn inschenken?” vraagt Van den Heuvel. “Interessant Frans. Hoe hebben ze…” Maar hij wordt onderbroken door Zoetbrood. “Wacht, wacht. Dat is nog niet alles. Luister.”
“Meneer Timmerman,” vraagt Marjolein, “Bent u op de hoogte van onze Designer Service?” “Nee, dat ben ik niet.” “Staat u mij toe er iets meer over te vertellen. Wij hebben een aantal vooraanstaande designers opdracht gegeven om aan de hand van onze catalogus bepaalde ensembles te maken op basis van kleur en stijl” zegt ze terwijl ze op de hoed met handschoenen klikt. Hierdoor springt ze rechtsreeks naar bladzijde 137 waarop een groot assortiment van dassen is afgebeeld. “En het blijkt dat op bladzijde 137 een das staat die perfekt bij dit shirt past, en ook bij het sportjack dat u een aantal weken geleden hebt besteld. Ziet u de das op pagina 137?”. “Momentje graag… Ja, dat ziet er inderdaad goed uit. Ik denk dat ik die ook maar neem.” en Marjolein klikt op de das waardoor ook die op het bestelformulier verschijnt. “We kunnen u dan ook nog een overhemd aanbieden dat goed bij het jack èn de das past.” “Eh, nee. Dank u wel.” zegt Timmerman.
“Besteld u dit voor u zelf?” vraagt Marjolein. “Ja.” zegt Timmerman. “Dus de maat moet large zijn?”. “Ja, hoe weet u dat?” vraagt Timmerman. “Als dienst voor onze klanten houden we de maten bij van kleding van vorige bestellingen. Moet dit naar uw huisadres?” vraagt ze, en ze kiest het huisadres uit de lijst van mogelijke adressen van Timmerman nadat hij bevestigend antwoordde. “Betaald u weer met uw VISA card?” “Ja” zegt Timmerman. “Zo, dat is klaar.” zegt Marjolein. Direkt nadat ze de bestelling bevestigd heeft verschijnt er een nieuw scherm met informatie over de voordelen en condities van Neckerkamp’s winkelpas.
“Goed idee!” mompelt Van den Heuvel met de mond vol. “Moeten wij ook gaan doen. Ober! Mag ik wat water van u?”
“Meneer Timmerman, u hebt als regelmatige klant van Neckerkamp nog geen rekening bij ons. Ik kan u 10% korting geven op uw aankopen van vandaag als u gebruik wilt maken van onze Neckerkamp winkelpas. We hebben al uw gegevens al beschikbaar, dus u hoeft geen extra formulieren in te vullen. Kan ik u noteren voor onze winkelpas?” “Ja, doe maar.” zegt Timmerman, “‘k Zal er niets op verliezen.” “Ik wil u er graag op attenderen dat de 10% korting geldt voor àlle artikelen die u vandaag aanschaft.” “Nu u het zegt,” zegt Timmerman, “ik zat er over te denken om een paar extra lederen laarzen aan te schaffen, net zoals dat paar dat ik ongeveer een jaar geleden heb gekocht. Maar die staan niet meer in de catalogus. Kunt u me vertellen of ze nog leverbaar zijn?” “Eh, ja. Dat denk ik wel. Ik zal eens even kijken.” zegt Marjolein en laat snel naar laarzen zoeken in de lijst van eerder bestelde artikelen en vindt het paar in kwestie. “Ik zie hier een paar laarzen die u vorig jaar april besteld heeft. Zijn dat ze?” “Ja!” zegt Timmerman, “April vorig jaar. Ik weet nog dat ik er meteen de eerste week, dag in dag uit mee gelopen heb tijdens een vakantiekamp. Zonder een centje pijn.” “Nu, ze zijn nog leverbaar en ze staan in onze nieuwe catalogus die over een dag of twee uitkomt. Ze zijn er in verschillende kleuren, waaronder de steenkoolgrijze. En volgens onze Designer Service passen ze uitstekend bij het jack, het overhemd en de das. Zal ik ze bij de bestelling opnemen?” “Nou, graag.” zegt Timmerman.
“Het begint me steeds beter te smaken.” zegt Van den Heuvel terwijl Zoetbrood nog nauwlijks een hap heeft genomen. “Sun Micro zei je, nietwaar?” “Microsystems, ja. Nog even. Ik ben bijna klaar. Ook met de verzending kunnen we beter presteren. Hoor maar!”
“En met de 10% korting kosten ze maar 89 gulden. Totaal komt u op een bedrag van f 183.45 en ik zie dat ze in voorraad zijn zodat ze morgen worden verzonden en u ze aanstaande maandag heeft. Schikt dat?” “Nou”, zegt Timmerman, “het feit wil dat ik vrijdag op zakenreis ga en ik wil niet dat de bestelling een week bij mij op de stoep ligt.” “Oh,” zegt Marjolein, “Ik zal eens even kijken wat ik voor u doen kan.” en ze roept een aantal schermen op over de diverse filialen van Neckerkamp en expresdiensten die vaak bestellingen afleveren voor Neckerkamp. “Ik zie dat de sneldienst van vandaag al weg is, maar alle drie de artikelen zijn ook voorradig in ons filiaal in Amsterdam zuid-oost dat 300 meter van een EMS-kantoor is verwijderd. Ik kan ze voor acht gulden extra vanavond nog verzenden zodat u ze morgenochtend heeft. Zal ik dat doen?” “Nou, dat zou mooi zijn, dan kan ik ze zelfs mee op reis nemen!”
“Akkoord meneer Timmerman. Alles ziet er in orde uit. U krijgt uw bestelling morgenochtend thuisbezorgd en ik wens u een goede reis. Dank u wel, en tot ziens.” “Dank ú wel!” zegt Timmerman, en tevreden verbreekt hij de verbinding.
“Bijna onvoorstelbaar!” zegt Van den Heuvel. “Ja,” zegt Zoetbrood “Het vereist wel enige investering, maar dat heb je er zo weer uit. En ook krachtige computersystemen met een hoogresolutie beeldscherm zoals die van Sun, en niet te vergeten een breedbandig netwerk.” “Ja, ja, dat zal allemaal wel.” neemt Van den Heuvel over, “Maar stel je eens voor. Vier maanden trainingstijd in plaats van zes. Dus acht maanden produktie!” “En als het ISDN-netwerk in Nederland operationeel is kunnen de verkopers gewoon thuis werken. Mooi, niet? En als je het niet erg vind, ga ik nu mijn stukje vlees eens opeten.” “Natuurlijk niet Frans. We moeten snel eens met die jongens van Sun praten. Waar zaten ze ook alweer?”
