Slecht weer, veel regen en wind maakten Klaas’ stemming er niet beter op. Mopperend en somber stapte hij het postkantoor binnen om geld te halen. “Foei, de laatste twee makelaars konden me ook al niet helpen aan het juiste huis tegen de juiste prijs. Bah!”. Peinzend sloot Klaas achter aan de lange rij wachtenden voor het loket aan.“Tsjonge, wat duurt dat weer lang!” Bij het loket stond een lange magere man met veel gebaren duidelijk te maken wat hij wilde. Zijn jas en zijn paraplu dropen nog van de regen. Even later haalde de man een grote stapel dokumenten uit zijn aktentas en overhandigde die aan de loketbeambte die er vervolgens mee naar achteren liep. “Verdorie, dat kan nog wel even duren!”, mompelde Klaas. “Nou, zeker!” zei de man achter hem in de rij, en Klaas keek verrast om. De man achter hem had een opvallende speld op zijn jas zitten. Een kleurrijke voorstelling van beelden en dokumenten, aangevuld met een oog en een oor. Daaronder de tekst “Informatievoorziening zoals het hoort”. “Hmmm…, wat zou dat te betekenen hebben?” dacht Klaas, terwijl hij enigzins verveeld om zich heen zat te kijken.
Zijn oog viel op een opvallende pilaar, nog geen twee meter van de plek waar hij in de rij stond. De uitsparing in de pilaar toonde een beeldscherm met uitnodigende beelden. “Hé.”, dacht Klaas, “Ik sta hier toch te wachten, dan kan ik net zo goed mijn tijd verdoen met een spelletje.” “Och,” zei hij tegen de man achter zich, “Wilt u zo vriendelijk zijn mijn plaats even bezet te houden? Ik wil graag even bij die pilaar kijken.” De man achter hem knikte aanmoedigend, en Klaas liep naar de pilaar.
Aangekomen bij de pilaar bleek dat je je hoofd half in de uitsparing kon stoppen. Toen Klaas dat deed, werd hij aangenaam verrast door een lekker stukje stereo HiFi-muziek. Het scherm was gevuld met een grote hoeveelheid beelden, aangevuld met de nodige instrukties hoe het een en ander bediend moest worden. Werkelijk eenvoudig dus, met de stuurkogel kon je het pijltje naar een willekeurig punt op het scherm bewegen, en met de knop die die daar omheen zat kon je bepaalde zaken aktiveren op het scherm. Bovendien zat er een toetsenbord boven de stuurkogel. Een kind kon de was doen. “Hmmm…, dat ziet er interessant uit.” dacht Klaas, en bladerde door de inleidende schermen met informatie. Het bleek dat er waanzinnig veel informatie beschikbaar was. Je kon het zo gek niet verzinnen, of het was wel voorhanden. Van winkels voor baby-artikelen tot en met poeliers. Een soort elektronische Gouden Gids dus.
“Nou.” dacht Klaas, “Dan ben ik benieuwd of ik hiermee een huis naar mijn gading kan vinden. Prima uitdaging.” Hij herinnerde zich dat hij op het hoofdscherm de kreet “Zoek naar…” was tegengekomen. Met één aktie sprong hij terug naar het hoofdscherm en inderdaad, één van de keuzes daar maakt het mogelijk om te zoeken naar bepaalde produkten of diensten. Een korte klik op “Zoek naar…” toonde een nieuw scherm met instrukties voor het zoeken. De daad bij het woord voegend tikte Klaas in het zoekveld in: “Ik ben op zoek naar een koophuis en een bijpassende hypotheek.” Enkele seconden na het klikken van de Zoek-knop verscheen het Onroerend Goed-scherm met daarop een matrix met verschillende mogelijkheden in verband met hypotheekvormen. Dit scherm werd ingeleid door een stem die zei: “Om specifiek in te kunnen gaan op uw wensen met betrekking het zoeken van een koophuis en hypotheek kunnen we rekening houden met uw persoonlijke wensen en financiële omstandigheden. Kies daarvoor eerst Profielschets.”. Naast een knipperende knop met de tekst “Profielschets” kon je bijvoorbeeld ook kiezen uit Inhoud, Artikelen en Beelden. “Maar wat zou er achter de knop met het woord “Gidsen…” zitten?” dacht Klaas, “Nee, eerst even de Profielschets.” Hij zette zijn tas neer en voorzag het systeem van de benodigde vertrouwlijke persoonlijke en financiële gegevens, vulde dat aan met zijn woonwensen en kwam na korte tijd weer terug op het vorige scherm.
“En nou die Gidsen.” dacht Klaas, “Er is geen betere manier om erachter te komen dan door het uit te proberen.” dacht hij, dus -klik-, en een nieuw scherm verscheen. Klaas geloofde zijn ogen niet! Een scherm met een viertal gidsen verscheen op het scherm. En niet zomaar gidsen. Nee, deze gidsen trokken elk op hun eigen wijze de aandacht. Zo had de gids voor spaarhypotheken haar hand opgestoken, terwijl de gids voor de lineaire hypotheek een beetje verveeld om zich heen keek. Maar de gids voor de levenshypotheek trok wel de meeste aandacht. Hij liep driftig heen en weer en zwaaide zo nu en dan met beide handen. “Die keus ligt voor de hand.” dacht Klaas, en hij koos de laatste gids. De gids voor levenshypotheken leidde Klaas door allerhande informatie, aangevuld met diverse voorbeelden en grafieken. De andere gidsen waren ook nog steeds aanwezig, maar dan verkleind. Zo nu en dan vergeleek de gids sommige hypotheekvormen met elkaar, waarop de sommige andere gidsen weer wat meer de aandacht trokken om weerwoord te bieden. “En dit alles nog wel toegespitst op mijn eigen situatie!”, schreeuwde Klaas bijna uit, maar hij wist zich te beheersen en deed het bovenste knoopje van zijn overhemd maar los.
Na een minuut of acht wist Klaas precies welke hypotheek het beste past bij zijn wensen en mogelijkheden. Weer terug bij het Onroerend Goed- scherm zei de stem: “Terwijl u uw hypotheekvorm en financiële mogelijkheden heeft bepaald, heb ik alvast een overzicht samengesteld van woningen die op dit moment beschikbaar zijn en voldoen aan uw wensen. U kunt dit overzicht bekijken door “Woningenoverzicht…” te kiezen.” “Joepie!”, dacht Klaas, en hij maakte een klein sprongetje van vreugde. Het scherm wat zich daarna ontvouwde gaf een tiental foto’s van woningen te zien, kompleet met adres- en vele andere gegevens. Bovendien was in één oogopslag duidelijk waar de woningen zich in de stad bevonden doordat op een verkleinde stadsplattegrond de woningnummers geprojekteerd waren. “De woningen zijn zodanig gesorteerd dat de woning die het best past op uw profiel vooraan staat. U kunt een woning nader bekijken door op de woning te klikken.” zei de stem. “Tenslotte kunt u een afdruk van de gewenste woningen krijgen. Klik daarvoor op “Afdrukken”. De afdruk kunt u uitnemen aan de rechterkant van deze informatiezuil.” “Dit tweede huis lijkt me wel wat.” dacht Klaas, en hij klikte op het huis. Klaas sloeg bijna achterover van verbazing toen hem een video-opname getoond werd van de woning. Zowel de binnenkant als de buitenkant, alswel de bijzondere eigenschappen van het huis werden uitgebreid uit de doeken gedaan, aangevuld met gegevens zoals adres, ligging, winkelcentra, scholen, en natuurlijk ook de gegevens van de makelaar die de verkoop vertegenwoordigde. “Verkocht! En hopla, afdrukken maar. Nee, nee, niet overhaast beslissen.”, en geobsedeerd door alle diensten en informatie die hem aangeboden werd, groef hij zich verder in de informatie, zonder besef van tijd en lokatie.
“Hallo meneer! U bent zo aan de beurt!”. Verschrikt en met een verhit hoofd keek Klaas om. De man die achter hem in de rij stond keek hem vriendelijk aan en knikte in de richting van het loket. “Oh ja, da’s waar ook. Dank u wel.” en Klaas pakte zijn tas en de verzameling van afdrukken en liep snel naar het loket. Nog enigzins verdwaasd liet hij zich helpen door de loketbeambte. “Wat kunnen ze tegenwoordig toch veel met die Multimedia Authoring-systemen, hè?”, zei de man met de veelkleurige speld toen Klaas klaar was. “Eh… ja. Dank u wel.” zei Klaas onwetend terwijl hij zijn geld onder het weglopen in zijn portemonnaie wegfrommelde. Vrolijk fluitend liep hij het postkantoor uit en ondertussen scheen er een krachtig najaarszonnetje door de wolken.
—-
Bij de inhoudsopgave als bijschrift: Wat is er op basis van Sun’s produkten en diensten èn die van derde partijen mogelijk met betrekking tot point-of-sale- en point-of-information-systemen, met name als de daaronderliggende netwerkinfrastruktuur wordt uitgebuit. Een praktijkgeval.
